Przewartościowanie

Doszedłem do wniosku, że w dzisiejszych czasach trudno jest utrzymać związek z jedną i tą samą osobą. Jedni powiedzą: "a co w tym trudnego? wystarczy nie oglądać się za innymi", ale sęk w tym, że nawet nie szukając wrażeń, gdzie indziej, ciężko jest utrzymać tę całą machinę zwaną miłością na właściwym jej miejscu. Dlaczego?
Żyjemy coraz szybciej, czas przecieka nam między palcami, wszędzie nas pełno, mamy mnóstwo obowiązków szkolnych  i nie tylko, gdzie w tym czas dla drugiej osoby, a tym bardziej dla samego siebie? Wydaje mi się, że z biegiem lat człowiek stał się podobny robotom, którym, gdy nałoży się coraz wyższą poprzeczkę, starają się jej dosięgnąć każdym kosztem. Chcemy więcej, jesteśmy wciąż nienasyceni, chcemy mieć osiągnięcia, świetną pracę, masę materialnych rzeczy, od najnowszego telewizora po samochód, zwiedzać świat i żyć na pewnym poziomie. Czasami w całym tym biegu zapominamy o drugiej osobie, z którą tworzymy duet w życiu. Zapominamy o jej potrzebach, przyzwyczajeniach, o tym co nas łączy, o wzajemnej fascynacji, nie pielęgnujemy dostatecznie mocno związku i żyjemy z dnia na dzień, nie zastanawiając się, co jest w życiu najważniejsze.
Kiedyś (nie mówię zawsze)z opowiadań mojej babci życie było prostsze. Człowiek poślubiał odpowiednią osobę, rodził dzieci, mieszkał w zwykłym domku, zajmował się gospodarstwem i nie było tego wszechobecnego teraz biegu. Spokój, harmonia dnia codziennego, życie wartościami takimi jak miłość, rodzina, zdrowie. A teraz? Kasa, kasa, kasa... Nie mówię, że każdy taki jest, ale coraz więcej ludzi goni tylko za tym, co masowe media im podpowiadają, nie używając do tego własnego rozumu. Nie zastanawiamy się nad niczym. Żyjemy tu i teraz. Jutro i tak nadejdzie, ale właśnie, co z jutrem? A jeśli jutro obudzimy się już starzy i samotni? Może wtedy nadejdzie czas na refleksję, ale będzie już za późno.